Plasmon

იხილეთ აფთიაქების ჩამონათვალი

ენაპი H / Enap H

სამკურნალო ფორმა
ტაბლეტები

შემადგენლობა
თითოეული ტაბლეტი შეიცავს
აქტიურ ნივთიერებებს: 10 მგ ენალაპრილის მალეატს და 25 მგ  ჰიდროქლოროთიაზიდს;
დამხმარე ნივთიერებებს: ნატრიუმის ჰიდროკარბონატს, ლაქტოზას მონოჰიდრატს, სიმინდის სახამებელს, პრეჟელატინიზირებული სახამებელს, საღებავს ქინოლინის ყვითელს (E104), ტალკს, მაგნიუმის სტეარატს.

აღწერა
მრგვალი, ბრტყელი ყვითელი ფერის ტაბლეტები, ჩამოთლილი ნაპირებით და ერთ მხარეზე ნაზოლით. 

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი
კომბინირებული ანტიჰიპერტენზიული საშუალება (ანგიოთენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტის ინჰიბიტორები (აგფ) + დიურეზული საშუალებები. 

ათქ კოდი: C09BA02.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება
ფარმაკოდინამიკა
კომბინირებული პრეპარატი, რომლის მოქმედება განპირობებულია მასში შემავალი კომპონენტების თვისებებით.
ენალაპრილი  არის ანგიოთენზინ-გარდამქმნელი ფერმენტების ინჰიბიტორი. ენალაპრილი წარმოადგენს “პრომედიკამენტს”: მისი ჰიდროლიზის შედეგად წარმოიქმნება ენალაპრილატი, რომელიც აინჰიბირებს აგფ-ს.
ჰიდროქლოროთიაზიდი - თიაზიდური დიურეტიკი. იგი მოქმედებს დისტალური თირკმლის მილაკების დინეზე, ზრდის რა ქლორისა და ნატრიუმის იონების გამოყოფას. 
კომბინაციის ეფექტი 
მკურნალობის დასაწყისში სითხის მოცულობა სისხლძარღვებში მცირდება ნატრიუმის და სითხის გამოყოფის ზრდის შედეგად, რაც იწვევს არტერიული წნევის დაქვეითებას და გულის განდევნის ფრაქციის შემცირებას. 
ჰიპონატრიემიის და სითხის მოცულობის შემცირების შედეგად აქტივირდება რენინ-ანგიოთენზინ-ალდოსტერონის სისტემა. ანგიოთენზინ II-ის  კონცენტრაციის რეაქტიული ზრდა ნაწილობრივად ზღუდავს არტერიული წნევის დაქვეითებას. ხანგრძლივი თერაპიის დროს ჰიდროქლორითიაზიდის ჰიპოტენზიული ეფექტი დაფუძნებულია საერთო პერიფერიულ სისხლძარღვთა წინაღობის შემცირებაზე. რენინ-ანგიოთენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აქტივაციის შედეგი არის მეტაბოლური ეფექტები სისხლის ელექტროლიტურ ბალანსზე, შარდმჟავაზე, გლუკოზასა და ლიპიდებზე, რაც ნაწილობრივად ახდენს ანტიჰიპერტენზიული მკურნალობის ეფექტურობის ნეიტრალიზებას. არტერიული წნევის ეფექტური დაქვეითების მიუხედავად თიაზიდური დიურეზულები არ ამცირებენ სტრუქტურულ ცვლილებებს გულში და სისხლძარღვებში, ენალაპრილი აძლიერებს ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს - აინჰიბირებს რენინ-ანგიოთენზინ-ალდოსტერონის სისტემას, ანუ ანგიოთენზინ II-ის და მისი ეფექტების პროდუქციას. დამატებით ამცირებს ალდოსტერონის გამომუშავებას და აძლიერებს ბრადიკარდინის მოქმედებას და პროსტოგლანდინების გამოთავისუფლებას. ხშირად ახდენს საკუთარ დიურეზულ მოქმედებას, რამაც შეიძლება გააძლიეროს ჰიდროქლოროთიაზიდის ეფექტი. 
ენალაპრილი ამცირებს პრე- და პოსტდატვირთვას, ახდენს რა მარცხენა პარკუჭის განტვირთვას, იწვევს ჰიპერტროფიის რეგრესიას და ამცირებს კოლაგენის გამომუშავებას, ახდენს მიოკარდის უჯრედების დაზიანების პრევენციას. შედეგად ქრონიკული გულის უკმარისობის დროს გულის რითმი ნელდება, მცირდება დატვირთვა გულზე, უმჯობესდება კორონარული სისხლის მიმოქცევა და მცირდება კარდიოციტებით ჟანგბადის მოხმარება. ამგვარად მცირდება გულის იშემიისადმი მგრძნობელობა, ასევე მცირდება საშიში პარკუჭოვანი არითმიების რაოდენობა. გააჩნია დადებითი ეფექტი ტვინის სისხლის მიმოქცევაზე პაციენტებში არტერიული ჰიპერტენზიით და ქრონიკული გულ-სისხლძარღვოვანი დაავადებებით. ხელს უშლის გლომერულოსკლეროზის განვითარებას, ინარჩუნებს და აუმჯობესებს თირკმნელების ფუნქციას და ანელებს თირკმელების ქრონიკული დაავადებების მიმდინარეობას იმ პაციენტებშიც კი, რომლებსაც ჯერ კიდევ არ განუვითარდათ არტერიული ჰიპერტენზია. ცნობილია, რომ აგფ-ს ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი უფრო მაღალია პაციენტებში ჰიპონატრიემიით, ჰიპოვოლემიით და რენინის მომატებული დონით სისხლის შრატში, იმ დროს, როდესაც ჰიდროქლოროთიაზიდის ეფექტი არ არის დამოკიდებული რენინის დონეზე სისხლის შრატში.  ამიტომ ენალაპრილის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ერთდროულად დანიშვნას გააჩნია დამატებითი ანტიჰიპერტენზიული მოქმედება. გარდა ამისა, ენალაპრილი ახდენს პრევენციას ან ასუსტებს დიურეზული თერაპიის მეტაბოლურ ეფექტებს და გააჩნია დადებითი ზეგავლენა სტრუქტურულ ცვლილებებზე გულსა და სისხლძარღვებში. 
აგფ-ს ინჰიბიტორების და ჰიდროქლოროთიაზიდის ერთდროული დანიშვნა გამოიყენება მაშინ, როდესაც თითოეული პრეპარატი ცალ-ცალკე არ არის საკმარისად ეფექტური ან მონოთერაპია ტარდება პრეპარატის მაქსიმალური დოზების გამოყენებით, რაც ზრდის არასასურველი ეფექტების განვითარების სიხშირეს. ეს კომბინაცია იძლევა საუკეთესო თერაპიული ეფექტის მიღების საშუალებას ენალაპრილის და ჰიდროქლოროთიაზიდის უფრო დაბალი დოზებით და არასასურველი ეფექტების განვითარების შემცირების საშუალებას.
კომბინაციის ანტიჰიპერთენზული ეფექტი ჩვეულებრივ გრძელდება 24 საათის განმავლობაში.

ფარმაკოკინეტიკა 
ენალაპრილი სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. შეწოვის მოცულობა შეადგენს 60 %. საკვების მიღება არ ახდენს ზეგავლენას შეწოვაზე. მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა ერთი საათის შემდეგ. ღვიძლში ენალაპრილი ჰიდროლიზდება აქტიურ მეტაბოლიტამდე - ენალაპრილატამდე, რომელიც ახდენს ფარმაკოლოგიურ მოქმედებას. ენალაპრილატის მაქსიმალური  კონცენტრაცია სისხლის შრატში მიიღწევა 3-6 საათის შემდეგ. პრეპარატი გამოიყოფა შარდით (60%) და განავალით (33%), ძირითადად ენალაპრილატის სახით. 
ენალაპრილატი აღწევს ორგანიზმის უმეტეს ქსოვილებში, ძირითადად ხვდება ფილტვებში, თირკმელებში და სისხლძარღვებში. შეკავშირება სისხლის პლაზმის ცილებთან არის 50-60%. ენალაპრილატი არ ექვემდებარება შემდგომ მეტაბოლიზმს და 100% გამოიყოფა შარდით გორგლისებრი ფილტრაციის და ტუბულარული სეკრეციის გზით. ენალაპრილის და ენალაპრილატის თირკმლის კლირენსი  შეადგენს 0,005 მლ/წმ (18 ლ/სთ) და 0,00225 - 0,00264 მლ/წმ (8,1-9,5 ლ/სთ) შესაბამისად. გამოიყოფა რამდენიმე ეტაპად. ენალაპრილის მრავალჯერადი დოზების დანიშვნისას ენალაპრილატის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი სისხლის შრატიდან შეადგენს დაახლოებით 11 საათს. ენალაპრილი და ენალაპრილატი აღწევენ პლაცენტარულ ბარიერში და მათი გამოყოფა ხდება დედის რძით.   
ენალაპრილატი გამოიყოფა სისხლის ნაკადიდან ჰემოდიალიზის ან პერიტონეალური დიალიზის დროს. ენალაპრილატის ჰემოდიალიზური კლირენსია 0,63-1,03 მლ/წმ (38 - 62 მლ/წთ); ენალაპრილატის შრატისმიერი კონცენტრაცია 4-საათიანი ჰემოდიალიზის შემდეგ მცირდება 45-57%-ით.
პაციენტებში დაქვეითებული თირკმლის ფუნქციით გამოყოფა ნელდება, რაც საჭიროებს დოზირების შეცვლას თირკმელების ფუნქციის დარღვევის ხარისხის მიხედვით, განსაკუთრებით პაციენტებში გამოხატული თირკმელების უკმარისობით. 
პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობით ენალაპრილის მეტაბოლიზმი Dშეიძლება შენელებული იქნას მისი ფარმაკოდინამიკური ეფექტების დარღვევის გარეშე.  
პაციენტებში გულის უკმარისობით ენალაპრილატის შეწოვა და მეტაბოლიზმი ნელდება, ასევე მცირდება განაწილების მოცულობა, რადგანაც ამ პაციენტებში შესაძლებელია თირკმელების ფუნქციის დაქვეითება, მათ შეიძლება აღენიშნოთ  ენალაპრილის გამოყოფის შენელება. 
ენალაპრილის ფარმაკოკინეტიკა შეიძლება ასევე შეიცვალოს ხანდაზმულ პაციენტებში, უფრო მეტი ხარისხით თანმხლები დაავადებების ხარჯზე, ვიდრე ხანდაზმული ასაკის გამო.  
ჰიდროქლოროთიაზიდი შეიწოვება უმთავრესად თორმეტგოჯა ნაწლავში და წვრილი ნაწლავის პროქსიმალურ ნაწილში. აბსორბცია შეადგენს 70% და იზრდება 10%-ით საკვებთან ერთად მიღებისას. შრატისმიერი კონცენტრაციის მაქსიმალური დონე მიიღწევა 1,5-5 საათის შემდეგ. განაწილების მოცულობა შეადგენს დაახლოებით 3 ლ/კგ. კავშირი სისხლის პლაზმის ცილებთან შეადგენს 40%. პრეპარატი გროვდება ერითროციტებში, აკუმულაციის მექანიზმი უცნობია. არ მეტაბოლიზდება ღვიძლში, პრეპარატის 95% უცვლელი ფორმით გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით. ჰიდროქლოროთიაზიდის თირკმლის კლირენსი ჯანმრთელ ადამიანებში და არტერიული ჰიპერთენზიით დაავადებულ პაციენტებში შეადგენს დაახლოებით 5,58 მლ/წმ (335მლ/წთ). 
ჰიდროქლოროთიაზიდს გააჩნია გამოყოფის ორფაზიანი პროფილი. ნახევრად გამოყოფის პერიოდი (T1/2) საწყის ფაზაში შეადგენს 2 სთ-ს, ბოლო ფაზაში (მიღებიდან 10-12 სთ შემდეგ) - დაახლოებით 10 სთ. აღწევს პლაცენტარულ ბარიერში და გროვდება ამნიოზურ სითხეში. ჰიდროქლოროთიაზიდის შრატისმიერი კონცენტრაცია ჭიპლარის ვენის სისხლში პრაქტიკულად ისეთივეა, როგორც დედის სისხლში. 
კონცენტრაცია ამნიოზურ სითხეში 19 ჯერ აღემატება ასეთს ჭიპლარის ვენის სისხლის შრატში. ჰიდროქლოროთიაზიდის დონე დედის რძეში ძალიან დაბალია. ჰიდროქლოროთიაზიდი არ იყო აღმოჩენილი სისხლის შრატში მეძუძურ ბავშვებში, რომელთა დედებიც იღებდნენ ჰიდროქლოროთიაზიდს ძუძუთი კვების დროს.  
ხანდაზმულ პაციენტებში ჰიდროქლოროთიაზიდი არ ახდენს უარყოფით გავლენას ენალაპრილის ფარმაკოკინეტიკაზე, მაგრამ ენალაპრილატის შრატისმიერი კონცენტრაცია ამავე დროს უფრო მაღალია. ჰიდროქლოროთიაზიდის დანიშვნისას პაციენტებისთვის გულის უკმარისობით დადგენილია, რომ მისი შეწოვა მცირდება 20-70%-ით დაავადების სიმძიმის პროპორციულად. ჰიდროქლოროთიაზიდის თ1/2 იზრდება 28,9 საათამდე; თირკმლის კლირენსი შეადგენს 0,17-3,12 მლ/წმ (10-187 მლ/წთ), საშუალოდ 1,28 მლ/წმ (77 მლ/წთ). პაციენტებში, რომლებმაც გადაიტანეს ნაწლავის შუნტირება სიმსუქნესთან დაკავშირებით, ჰიდროქლოროთიაზიდის შეწოვა შეიძლება შემცირებული იყოს 30%-ით, შრატისმიერი კონცენტრაცია 50%-ით დაბალი, ვიდრე ჯანმრთელ მოხალისეებში. 
ენალაპრილის და ჰიდროქლოროთიაზიდის ერთდროული დანიშვნა არ ახდენს ზეგავლენას თითოეული მათგანის ფარმაკოკინეტიკაზე.

გამოყენების ჩვენებები
არტერიული ჰიპერთენზია (პაციენტებში, რომლებისთვისაც ნაჩვენებია კომბინირებული თერაპია).

გამოყენების წესი და დოზები
დოზირება ყოველთვის უნდა იქნას შერჩეული ინდივიდუალურად თითოეული პაციენტისთვის.
ენაპ-H-ის რეკომენდებული დოზა - ერთი ტაბლეტი დღეში, აუცილებლობის შემთხვევაში პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს ორ ტაბლეტამდე დღეში ერთჯერ. პაციენტებმა უნდა მიიღონ ტაბლეტი მთლიანად ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ, მცირე რაოდენობის სითხის დაყოლებით. ისინი უნდა შეეჩვიონ პრეპარატის რეგულარულად მიღებას ერთსა და იმავე დროს, სასურველია დილით. პრეპარატის მორიგი დოზის მიღების გამოტოვების შემთხვევაში ის უნდა იქნას მიღებული რაც შეიძლება სწრაფად, თუ მომდევნო დოზის მიღებამდე დარჩა საკმარისად დიდი დრო. თუ მომდევნო დოზის მიღებამდე დარჩა რამოდენიმე საათი, საჭიროა დაცდა და მხოლოდ მომდევნო დოზის მიღება. არასდროს არ გააორმაგოთ დოზა. თუ ვერ მიიღწევა დამაკმაყოფილებელი თერაპიული ეფექტი, რეკომენდირებულია სხვა სამკურნალო საშუალების დამატება ან თერაპიის შეცვლა.   
პაციენტებში, რომლებიც იღებენ დიურეტიკებს, რეკომენდირებულია მკურნალობის მოხსნა ან დიურეტიკების დოზის შემცირება, როგორც მინიმუმ, 3 დღით ადრე ენაპ-H-ით მკურნალობის დაწყებამდე, სიმპტომატური ჰიპოტენზიის განვითარების თავიდან ასაცილებლად. მკურნალობის წინ გამოკვლეული უნდა იქნას თირკმელების ფუნქცია.   
მკურნალობის ხანგრძლივობა არ არის შეზღუდული. 
დოზირება თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს
პაციენტებში 0,5 მლ-ზე/წმ მეტი კრეატინინის კლირენსით ან 265 მკმოლი/ლ-ზე (3 მგ/100მლ) ნაკლები შრატისმიერი კლირენსით შეიძლება დაინიშნოს ენაპ-H-ის ჩვეულებრივი დოზა.   

გვერდითი მოქმედებები
ზოგადი გვერდითი მოვლენები: სისუსტე, მომატებული მგრძნობელობის რეაქციები (ანგიონევროზული შეშუპება, თრომბოციტოპენიური პურპურა), მანეკროზირებელი ანგიიტი, ცხელება, რესპირატორული დისტრეს-სინდრომი, პნევმონიტის და თირკმელების შეშუპების ჩათვლით, ანაფილაქსიური რეაქციები. 
გულ-სისლხძარღვთა სისტემის მხრივ: გულისცემა, გულის რითმის სხვადასხვა დარღვევები, არტერიული წნევის გამოხატული დაქვეითება, ორთოსტატული ჰიპოთენზია, გულის გაჩერება, მიოკარდის ინფარქტი, ცერებროვასკულარული ინსულტი, სტენოკარდია, რეინოს სინდრომი. 
საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის მხრივ: პირის სიმშრალე, გლოსიტი, სტომატიტი, სანერწყვე ჯირკვლის ანთება, ანორექსია, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, შეკრულობა, მეტეორიზმი, ტკივილი ეპიგასტრიაში, ნაწლავური კოლიკები, ილეუსი, პანკრეატიტი,  ღვიძლის უკმარისობა, ჰეპატიტი, სიყვითლე, მელენა. 
სასუნთქი სისტემის მხრივ: რინიტი, სინუსიტი, ფარინგიტი, ხმის ჩახლეჩა, ბრონქოსპაზმი, ასთმა, პნევმონია, ფილტვის ინფილტრატები, ეოზინოფილური პნევმონია, ფილტვის არტერიის ემბოლია, ფილტვის ინფარქტი, ფილტვის შეშუპება.
შარდ-სასქესო სისტემის მხრივ: ოლიგურია, გინეკომასტია, პოტენციის დაქვეითება, თირკმლის უკმარისობა, თირკმელების ფუნქციის დარღვევა, ინტერსტიციალურუი ნეფრიტი. 
ალერგიული რეაქციები: ჭინჭრის ციება, ქავილი.
კანის საფარის მხრივ:  ოფლიანობა, გამონაყარი, ექსფოლიატური დერმატიტი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, მულტიფორმული ერითერმა, სტივენს-ჯონსის სინდრომი, სარტყლისებრი ლიქენი, ალოპეცია ფოტომგრძნობელობა. 
გრძნობათა ორგანოების მხრივ: მხედველობის დარღვევა, გემოვნების დარღვევა, ყნოსვის დარღვევა, ხმაური ყურებში, კონიუქტივიტი, კონიუქტივის სიმშრალე, ცრემლდენა. 
დარღვევები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: დეპრესია, ატაქსია, ძილიანობა, უძილობა, მოუსვენრობა, ნევროზულობა, პერიფერიული ნეიროპათია (პარესთეზია, დისესთეზია). 
ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვილებები: ჰიპოკალიემია, ჰიპერკალიემია, ჰიპომაგნიემია, ჰიპერკალციემია, ჰიპონატრიემია, ჰიპოქლორემიული ალკალოზი, ჰიპერგლიკემია, გლუკუზორია, ჰიპერურიკემია, ჰიპერქოლესტერინემია, ჰიპერტრიგლიცერიდემია, ,,ღვიძლის” ფერმენტების აქტივობის მომატება, ჰიპერბილირუბინემია, ლეიკოციტოზი, ეოზინოფილია, ნეიტროპენია, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, ანემია, პანციტოპენია.
სხვა: ლიტერატურაში აღწერილი მგლურას მაგვარი სინდრომი (სხეულის ტემპერატურის მომატება, მიალგია და ართრალგია, სეროზიტი, ვასკულიტი, ერითროციტების დალექვის სიჩქარის ზრდა, ლეიკოციტოზი და ეოზინოფილია, გამონაყარი კანზე, დადებითი ტესტი ანტინუკლეარულ ანტისხეულებზე).  

უკუჩვენებები
• მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ცალკეული კომპონენტების ან სულფანილამიდების მიმართ;
• ანურია, თირკმელების ფუნქციის გამოხატული დარღვევები (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ ნაკლები);
• ანგიონევროზული შეშუპება ანამნეზში, დაკავშირებული აგფ ინჰიბიტორების ადრე გამოყენებასთან, ასევე მემკვიდრეობითი ან იდიოპათიური ანგიონევროზული შეშუპება;
• პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმი;
• ადისონის დაავადება; პორფირია;
• ორსულობა, ძუძუთი კვება;

სიფრთხილით
• თირკმელების არტერიების ორმხრივი სტენოზი ან ერთადერთი თირკმლის არტერიის სტენოზი, თირკმელების ფუნქციის დარღვევები (კრეატინის კლირენსი 30 - 75 მლ/წთ);
• გამოხატული აორტალური სტენოზი ან იდიოპათიური ჰიპერტროფიული სუბაორტალური სტენოზი;
• გულის იშემიური დაავადება და ცერებლოვასკულარული დაავადებები (მათ შორის თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის უკმარისობა);
• ქრონიკული გულის უკმარისობა;
• შემაერთებელი ქსოვილის მძიმე აუტოიმუნური სისტემური დაავადებები (მათ შორის, სისტემური წითელი მგლურა, სკლეროდერმია);
• ძვლის ტვინის სისხლწარმოქმნის დათრგუნვა;
• შაქრიანი დიაბეტი;
• ჰიპერკალიემია;
• მდგომარეონა თირკმლის ტრანსპლანტაციის შემდეგ;
• ღვიძლის და/ან თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები;
• მდგომარეობები, რომლებსაც ახლავს მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება (დიურეტიკებით მკურნალობის შედეგად, სამზარეულო მარილის მოხმარების შეზღუდვის, დიარეის და ღებინების დროს);
• ხანდაზმული ასაკი;
• 18 წლამდე ასაკი (ეფექტურობა და უსაფრთხოება დადგენილი არ არის);
• პოდაგრა. 

ურთიერთმოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან
სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების, ბარბიტურატების, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების, ფენოთიაზინების და ნარკიტიკული საშუალებების ერთდროული მიღება, ისევე როგორ ალკოჰოლისა, აძლიერებს ენაპ-H-ის ანტიჰიპერტენზიულ მოქმედებას. 
დიეტაში მარილის დიდი რაოდენობა, კოლესტირამინის ან კოლესტიპოლის ერთდროული მიღება ამცირებს ენაპ-H-ის ეფეტქს. 
ენაპ-H-ის და ლითიუმის პრეპარატების ერთდროულმა გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს ლითიუმით ინტოქსიკაციის განვითარება, რადგანაც ენალაპრილი და ჰიდროქლოროთიაზიდი ამცირებენ ლითიუმის გამოყოფას. აუცილებელია სისხლის შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის კონტროლი, და მისი დოზირების შესაბამისად კორეგირება. შეძლებისდაგვარად თავი უნდა ავარიდოთ ენაპ-H-ის და ლითიუმის პრეპარატების ერთდროულად გამოყენებას. 
ენაპ-H-ის და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების და ანალგეტიკების ერთდროულმა გამოყენებამ, პროსტოგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის შედეგად, შეიძლება შეამციროს ენალაპრილის ეფექტურობა და გაზარდოს თირმელების ფუნქციის გაუარესების და/ან გულის უკმარისობის მიმდინარეობის რისკის ზრდა. ზოგიერთ პაციენტებში ერთდროულად მკურნალობისას ასევე შეიძლება შემცირდეს ენალაპრილის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი, ამიტომ საჭიროა პაციენტებზე სათანადო დაკვირვება. კალიუმშემანარჩუნებელი დიურეზულებით (სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი ან ამილორიდი) ერთდროულმა მკურნალობამ ან კალიუმის დამატებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერკალიემია. 
ალოპურინოლთან, ციტოსტატიკებთან, იმუნოდეპრესიულებთან ან სისტემურ კორტიკოსტეროიდებთან ერთდროული დანიშვნა შეიძლება გახდეს   ლეიკოპენიის, ანემიის ან პანციტოპენიის მიზეზი, ამიტომ საჭიროა ჰემოგრამის პერიოდული კონტროლი. 
იყო შეტყობინებები თირკმელების მწვავე უკმარისობის შესახებ ორ პაციენტში თირკმელების ტრანსპლანტაციის შემდეგ, რომლებიც ერთდროულად იღებდნენ ენალაპრილს და ციკლოსპორინს. სავარაუდოა, რომ თირკმელების მწვავე უკმარისობა არის თირკმლის სისხლის მიმოქცევის შემცირების მიზეზი, გამოწვეული ციკლოსპორინით, და ენალაპრილით გამოწვეული გორგლოვანი ფილტრაციის შემცირებისა. ამიტომ საჭიროა სიფრთხილის დაცვა ენალაპრილის და ციკლოსპორინის ერთდროულად გამოყენებისას. 
სულფანილამიდების და სულფონილშარდოვანას ჯგუფის პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების ერთდროული დანიშვნა შეიძლება გახდეს მომატებული მგრძნობელიბის რეაქციის მიზეზი (შესაძლებელია ჯვარედინი მომატებული მგრძნობელობა). 
აუცილებელია სიფრთხილის დაცვა გულის გლიკოზიდებთან ერთდროულად გამოყენებისას, შესაძლებელია ჰიდროქლოროთიაზიდით ინდუცირებული ჰიპოვოლემია, ჰიპოკალიემია და ჰიპომაგნიემია, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გლიკოზიდების ტოქსიკურობა. 
კორტიკოსტეროიდებთან ერთდროუკად დანიშვნა ზრდის ჰიპოკალიემიის რისკს. 
ენაპ-H-ის და თეოფილინის ერთდროული გამოყენებისას, ენალაპრილმა შეიძლება შეამციროს თეოფილინის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი. 
ენაპ-H-ის და ციმეტიდინის ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს ენალაპრილის ნახევრად გამოყოფის პერიოდი. 
არტერიული ჰიპოტენზიის რისკი იზრდება ზოგადი ანესთეზიის დროს ან არამადეპოლარიზირებელი მიორელაქსანტების (მაგალითად, ტუბოკურანინის) გამოყენებისას.

განსაკუთრებული მითითებები
არტერიული ჰიპერტენზია ყველა კლინიკური შედეგებით შეიძლება აღინიშნოს ენაპ-H-ის ტაბლეტების პირველი მიღების შემდეგ პაციენტებში გულის მძიმე უკმარისობით და ჰიპონატრიემიით, თირკმელების მძიმე უკმარისობით, არტერიული ჰიპერტენზიით ან მარცხენა პარკუჭის დისფუნქციით და, განსაკუთრებით, პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ჰიპოვოლემიის მდგომარეობაში, დიურეზულებით თერაპიის, უმარილო დიეტის, დიარეის, ღებინების ან ჰემოდიალიზის შედეგად. არტერიული ჰიპოტენზია პირველი დოზის მიღების შემდეგ და მისი უფრო სერიოზული შედეგები წარმოადგენენ იშვიათ და გარდამავალ მოვლენას. მისი თავიდან აცილება შეიძლება დიურეზულების მოხსნით, თუ შესაძლებელია, ენაპ-H-ით მკურნალობის დაწყების წინ. 
არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში პაციენტი უნდა მოთავსდეს ზურგზე მწოლიარე მდგომარეობაში დაბალი სასთუმალით და საჭიროების შემთხვევაში მოხდეს პლაზმის მოცულობის კორექტირება ფიზიოლოგიური ხსნარის ინფუზიის გზით. გარდამავალი არტერიული ჰიპოტენზია არ წარმოადგენს უკუჩვენებას მკურნალობის გაგრძელებისთვის. არტერიული წნევის ნორმალიზების და მოცირკულირე სისხლის მოცულობის აღდგენის შემდეგ, პაციენტები ჩვეულებრივ კარგად იტანენ მომდევნო დოზებს. 
სიფრთხილე აუცილებელია გამოყენებისას პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით (კრეატინინის კლირენსი 0,5-დან 1,3 მლ-მდე/წმ). პაციენტებში, რომლების იღებენ ჰიდროქლოროთიაზიდს, შეიძლება განვიტარდეს აზეთემია. პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით შეიძლება გამოვლინდეს პრეპარატის აკუმულაციის ნიშნები. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება გამოყენებული იქნას ენალაპრილის უფრო დაბალი დოზის კომბინაცია ჰიდროქლოროთიაიზიდთან ან კომბინირებული თერაპია ენალაპრილით და ჰიდროქლოროთიაზიდით უნდა მოიხსნას. 
თავი უნდა ავარიდოთ ენაპ-H-ის დანიშვნას პაციენტებისთვის თირკმელების არტერიების ორმხრივი სტენოზით ან ერთადერთი თირკმლის არტერიის სტენოზით, რადგანაც ამან შეიძლება გამოიწვიოს თირკემლების ფუნქციის გაუარესება ან მწვავე თირკმელების უკმარისობაც კი (ენალაპრილის ეფექტი). ამიტომ აუცილებელია თირკმელების ფუნქციის კონტროლი მკურნალობის ჩატარებამდე და მკურნალობის დროს.     
საჭიროა სიფრთხილის დაცვა პაციენტებში გულის იშემიური დაავადებით, გამოხატული ცერებროვასკულარული დაავადებებით, აორტალური სტენოზით ან სხვა სტენოზებით, რომლებიც ხელს უშლიან მარცხენა პარკუჭიდან სისხლის გადინებას, გამოხატული ათეროსკლეროზით, ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში არტერიული ჰიპოტენზიის რისკის და გულის, თავის ტვინის და თირკმელების პერფუზიის გაუარესების შედეგად. 
აუცილებელია ელექტროლიტების შრატისმიერი კონცენტრაციის რეგულარული კონტროლი მკურნალობის პერიოდში შესაძლო დისბალანსის გამოვლინებისა და საჭირო ზომების დროულად მიღებისთვის. ელექტროლიტიების შრატისმიერი კონცენტრაციის განსაზღვრა აუცილებელია პაციენტებისთვის ხანგრძლივი დიარეით, ღებინებით და იმათთვის, ვინც იღებს ინტრავენურ ინფუზიას.  
პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ენაპ-H-ს, აუცილებელია ელექტროლიტული დისბალანსის ნიშნების გამოვლინება, როგორიცაა სიმშრალე პირში, წყურვილი, სისუსტე, ძილიანობა, მოთენთილობა, აგზნება, კუნთების ტკივილი და კრუნჩხვები (ძირითადად  მუსცულუს გასტროცნემიუს), არტერიული წნევის დაქვეითება, ტაქიკარდია, ოლიგურია და კუჭ-ნაწლავური დარღვევები (გულისრევა, ღებინება).  
ენაპ-H სიფრთხილით უნდა გამოიყენებოდეს პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობით ან ღვიძლის პროგრესირებადი დაავადებებით, რადგანაც ჰიდროქლოროთიაზიდმა შეიძლება გამოიწვვიოს ღვიძლისმიერი კომა მინიმალური ელექტროლიტური დარღვევების დროსაც კი. 
ენაპ-H-ით მკურნალობის დროს შეიძლება აღინიშნოს ჰიპომაგნიემია და ხანდახან ჰიპერკალციემია, რომელიც ჩნდება მაგნიუმის გამოყოფის ზრდის და შარდით კალციუმის გამოყოფის შენელების შედეგად ჰიდროქლოროთიაზიდის ზემოქმედებით. შრატისმიერი კალციუმის დონის მნიშვნელოვანი მომატება შეიძლება იყოს ფარული ჰიპერპარათირეოზის ნიშანი.  
ზოგიერთ პაციენტებში ჰოდროქლოროთიაზიდის ზემოქმედების შედეგად შეიძლება აღინიშნოს ჰიპერურიკემია ან პოდაგრას მიმდინარეობის გაუარესება. თუ აღინიშნება შარდმჟავას კონცენტრაციის ზრდა სისხლის შრატში, მკურნალობა უნდა შეწყდეს. იგი შეიძლება განახლდეს ლაბორატორიული მაჩვენებლების ნორმალიზაციის შემდეგ და შემდგომში ტარდება მათი კონტროლის ქვეშ.   
სიფრთხილე აუცილებელია ყველა პაციენტთან, რომლებიც იღებენ მკურნალობას პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებებით ან ინსულინით, რადგანაც ჰიდროქლოროთიაზიდს შეუძლია მათი მოქმედების შესუსტება, ენალაპრილს კი - გაძლიერება. პაციენტები შაქრიანი დიაბეტით უფრო ხშირად უნდა იყვენენ დაკვირვების ქვეშ, აუცილებლობის შემთხვევაში კი შეიძლება საჭირო გახდეს ჰიპოგლიკემიური საშუალებების დოზების გარკვეული ცვლილება. 
სახის ან კისრის ანგიონევროზული შეშუპების აღნიშვნის შემთხვევაში საკმარისია ხოლმე თერაპიის მოხსნა და პაციენტებისთვის ანტიჰისტამინური საშუალებების დანიშვნა. უფრო მძიმე შემთხვევებში (ენის, ხახის და ხორხის შეშუპება) ანგიონევროზული შეშუპების მკურნალობა ხდება ადრენალინით, საჭიროა სასუნთქი გზების განვლადობის შენარჩუნება (ინტუბაციით ან ლარინგოტომიით). 
ენაპ-H-ის ანტიჰიპერტენზიული ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს სიმპათოექტომიით.
ანაფილაქტოიდური რეაქციის რისკის გაზრდის შედეგად არ არის რეკომენდირებული ენაპ-H-ის დანიშვნა პაციენტებისთვის, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე პოლიაკრილონიტრილური მემბრანების გამოყენებით, რომლებიც ექვემდებარება აფერეზს დექსტრანსულფატით და უშუალოდ დესენსიბილიზაციის პროცედურის წინ კრაზანის და ფუთკრის შხამის მიმართ.    
ენაპ-H-ით მკურნალობის დროს შეიძლება აღინიშნოს მომატებული მგრძმობელობის რეაქციები პაციენტებში წინამორბედი ალერგიის ან ბრონქიალური ასთმის გარეშე. იყო შეტყობინებები სისტემური წითელი მგლურას მიმდინარეობის გაუარესების შესახებ. 
იყო შეტყობინება ღვიძლის მწვავე უკმარისობის რამოდენიმე შემთხვევების შესახებ ქოლესტაზური სიყვითლით, ღვიძლის ნეკროზით და ლეტალური გამოსავალით (იშვიათად) აგფ-ს ინჰიბიტორების მკურნალობის დროს. ამ სინდრომების მიზეზი არ არის სრულიად ნათელი. სიყვითლის აღნიშვნის და “ღვიძლისმიერი” ფერმენტების აქტივობის ზრდის შემთხვევაში მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს, პაციენტები კი იმყოფებოდნენ დაკვირვების ქვეშ.   
სიფრთხილე ასევე აუცილებელია პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ სულფანილამიდებს ან სულფონილშარდოვანას ჯგუფის პერირალურ ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებს (შესაძლებელია ჯვარედინი მომატებული მგრძნობელობა). 
მკურნალობის დროს საჭიროა ლეიკოციტების პერიოდული კონტროლი, განსაკუთრებით პაციენტებში შემაერთებელი ქსოვილის ან თირკმელების დაავადებებით. 
პაციენტებში ფართო ქირურგიული ოპერაციების შემდეგ, რომლებიც იღებენ არტერიული ჰიპოტენზიის გამომწვევ სამკურნალო საშუალებების, ზოგადი ანესთეზიის დროს ენალაპრილმა შეიძლება მოახდინოს ანგიოთენზინ II-ის წარმოქმნის ბლოკირება - მეორადი რენინის კომპენსატორული გამოთავისუფლებისადმი. თუ ექიმი ვარაუდობს არტერიული ჰიპოტენზიის ამ მექანიზმს, მკურნალობა შეიძლება მიმართული იქნას მოცირკულირე სისხლის მოცულობის ზრდაზე. 
მკურნალობის დროს აუცილებელია ელექტროლიტების, გლუკოზის, შარდოვანას, კრეატინინის შრატისმიერი კონცენტრაციის, “ღვიძლისმიერი” ფერმენტების აქტივობის, ასევე შარდში ცილის პერიოდული კონტროლი. ენაპ-H-ით მკურნალობა უნდა შეწდეს პარაფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის გამოკვლევის ჩატარების წინ. 

გამოყენება ორსულობის და ძუძუთი კვების პერიოდში
პრეპარატი უკუნაჩვენებია ორსულობის  დროს. ორსულობის დადგომისას პრეპარატის მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. ლაქტაციის პერიოდში მეძუძური დედისთვის პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობის შემთხვევაში დედამ უარი უნდა თქვას ძუძუთი კვებაზე.   

ზეგავლენა ავტომობილის ან პოტენციურად საშიში მექანიზმების მართვის უნარზე
როგორც წესი ენაპ-H არ მოქმედებს ავტომობილის მართვასა ან მექანიზმებთან მუშაობაზე, მაგრამ ზოგიერთ პაციენტს, ძირითადად მკურნალობის დასაწყისში, შეიძლება აღენიშნოს ან არტერიული ჰიპოტენზია ან თავბრუსხვევა, რამაც შეიძლება Dშეამციროს ავტომობილის მართვის და მექანიმებთან მუშაობის უნარი. ამიტომ მკურნალობის დასაწყისში რეკომენდირებულია ავტომობილის მართვის, მექანიზმებთან მუშაობის და სხვა სამუშაოს შესრულების თავიდან არიება, რომლებიც მოითხოვს ყურადღების კონცენტრაციას მანამდე, სანამ არ იქნება დადგენილი მკურნალობაზე პასუხი. 

ჭარბი დოზირება
თუ პაციენტმა ერთ მიღებაზე მიიღო ტაბლეტების ძალიან დიდი რაოდენობა, საჭიროა დაუყოვნებლივ ექიმის გამოძახება. ჭარბი დოზირების სიმპტომები მოიცავენ მომატებულ დიურეზს, არტერიული წნევის გამოხატულ დაქვეითებას ბრადიკარდიით ან გულის რითმის სხვა დარღვევებით, კრუნჩხვებს, პარეზებს, პარალიზურ ილეუსს, ცნობიერების დარღვევას (კომის ჩათვლით), თირკმელების უკმარისობას, მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის დარღვევას, სისხლის ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევას. 
ჭარბი დოზირების მკურნალობა: ავადმყოფი მოთავსებული უნდა იქნას მწოლიარე მდგომარეობაში დაბალი სასთუმალით. მსუბუქ შემთხვევებში ნაჩვენებია კუჭის ამორეცხვა და მარილიანი ხსნარის შიგნით მიღება, უფრო სერიოზულ შემთხვევბში - არტერიული წნების სტაბილიზაციაზე მიმართული ღონისძიებები: ფიზიოლოგიური ხსნარის, პლაზმის შეცვლელების ინტრავენური შეყვანა. 
პაციენტებში აუცილებელია არტერიული წნევის დონის, გულის შეკუმშვათა სიხშირის, სუნთქვის სიხშირის, შარდოვანას, კრეატინინის, ელექტროლიტების შრატისმიერი კონცენტრაციის და დიურეზის კონტროლირება. საჭიროების შემთხვევასი შეყავთ ანგიოთენზინ II, ატარებენ ჰემოდიალიზს.   

შენახვის პირობები
ინახება ორიგინალურ შეფუთვაში ნესტისაგან დაცვის მიზნით.
არ საჭიროებს შენახვის განსაკუთრებულ ტემპერატურულ პირობებს.   
ინახება ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა
5 წელი.
არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები
გაიცემა ექიმის რეცეპტით.

შეფუთვა
10 ტაბლეტი ბლისტერში. 2 ან 3 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან  ერთად მუყაოს კოლოფში. 

სად შევიძინოთ?