რა არის მნიშვნელოვანი ჯანსაღი იმუნური სისტემისთვის
თარიღი: 26 ოქტომბერი, 2023
გააძლიერეთ თქვენი სხეულის ბუნებრივი დაცვა
იმუნური სისტემა ჩვენი სხეულის ბუნებრივი დამცავი მექანიზმია. ის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ჩვენი ჯანმრთელობისთვის, გვიცავს პათოგენებისა და მავნე ნივთიერებებისგან. იმუნური სისტემის კარგად ფუნქციონირებისთვის, ჩვენ უნდა შევინარჩუნოთ ის ძლიერი მთელი წლის განმავლობაში.
როგორ ფუნქციონირებს იმუნური სისტემა?
ჩვენი იმუნური სისტემის ამოცანაა განასხვავოს ჩვენი საკუთარი და ორგანიზმისთვის მავნე უცხო ნივთიერებები, რომლებიც შემდეგ იშლება ანთებითი პროცესების შედეგად.
რა ხდება მაშინ, როდესაც იმუნური სისტემა ზედმეტად აქტიურია?
როდესაც იმუნური სისტემა ზედმეტად აქტიურია, ის ძალიან აგრესიულად იცავს თავს უვნებელი ნივთიერებებისგან, როგორიცაა მაგ. გარკვეული საკვები, რაც იწვევს ალერგიულ რეაქციებს. ეგრეთ წოდებული ავტოიმუნური დაავადებები ვითარდება, თუ სხეულის უჯრედები შეცდომით უცხო და საშიში ხდება. შედეგად მათ იმუნური სისტემა უტევს და ცდილობს გაანადგუროს სხეულის ჯანსაღი ქსოვილები.
რა მოხდება, თუ იმუნური სისტემა ძალიან სუსტია?
თუ იმუნური სისტემა სუსტია, ის უფრო ნელა რეაგირებს უცხო ან მავნე ნივთიერებებზე, რომლებიც შემდეგ შეიძლება გავრცელდეს მთელ სხეულში. მათ მიეკუთვნება ორგანიზმში გაჩენილი კიბოს უჯრედები, ასევე ორგანიზმში გარედან მოხვედრილი ბაქტერიები, ვირუსები და სოკოები.
როგორ მუშაობს იმუნური სისტემა?
იმუნური სისტემა ბიოლოგიური პროცესების ერთობლიობაა, რომელიც ორგანიზმში უმეტესად ჩვენგან შეუმჩნევლად ხორციელდება. ის აქტიურდება, როდესაც სხეულში პათოგენები ხვდებიან. ეს შეიძლება ადვილად მოხდეს ცხვირის, პირის ღრუს, თვალის ან ბრონქების მშრალი ან დასუსტებული ლორწოვანი გარსების გამო. ასევე კანის მცირე ნახეთქების ან ჭრილობების გზით. იმუნური სისტემა შედგება უაღრესად სპეციალიზებული უჯრედებისა და ნივთიერებებისგან. ამ უჯრედებიდან ზოგიერთი უშუალოდ ცნობს მავნე პათოგენს და აუვნებელყოფს მას, ზოგი კი ანტისხეულებს წარმოქმნის, რომლებიც მონიშნავენ პათოგენს, რათა მოხდეს მისი შემდგომი დაშლა. ეს რთული პროცესებია, რომლებსაც ჩვეულებრივ თან ახლავს ანთება. იმუნურ სისტემაში მეხსიერების უჯრედებს შეუძლიათ გამოიმუშავონ ანტისხეულები იმ პათოგენების წინააღმდეგ, რომლებსაც ორგანიზმი ადრე შეხვედრია. ამის შედეგად, პათოგენი შეიძლება განადგურდეს დაავადების გამოწვევამდე; ამას იმუნიტეტის მოპოვება ჰქვია. ეს ხსნის, თუ რატომ არ ვართ გამუდმებით ავად ცივ სეზონზე, როცა ადამიანები ჩვენს ირგვლივ ასრუტუნებენ და ახველებენ.
იმუნური სისტემა თანდაყოლილია?
ორსულობისა და ძუძუთი კვების დროს დედები შვილებს პლაცენტის მეშვეობით გადასცემენ ანტისხეულებს. ეს ბავშვებს გარკვეული რაოდენობის იმუნიტეტს აძლევს და სიცოცხლის პირველი თვეების განმავლობაში, იცავს ინფექციებისგან. დროთა განმავლობაში ეს დაცვა მცირდება და ბავშვები უფრო მგრძნობიარე ხდებიან ავადმყოფობის მიმართ. მაგრამ ავადმყოფობა ასევე ემსახურება მათი იმუნური სისტემის ჩამოყალიბებას და გაძლიერებას. ამ მხრივ მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვებს ავადობისას განუვითარდეთ სიცხე, რადგან სწორედ ცხელება ააქტიურებს იმუნურ სისტემას [1]. ასევე მნიშვნელოვანია ექიმთან კონსულტაცია ცხელებით მიმდინარე დაავადებების დროს. სიცხის დამწევი წამლები და ანტიბიოტიკები უნდა დაინიშნოს მხოლოდ ექიმის მითითებით და თავშეკავებით. იმუნურ სისტემას უნდა დაუპირისპირდეს ცხელება, რათა სხეულმა შეძლოს პათოგენებისგან ბუნებრივი თავდაცვის საკუთარი სისტემის შექმნა და ვარჯიში.
როგორ მოქმედებს ფსიქიკური ჯანმრთელობა ზოგად ჯანმრთელობაზე?
ფსიქიკური ჯანმრთელობა მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ჩვენს საერთო ჯანმრთელობაში. ჩვენს ემოციურ და ფიზიკურ კეთილდღეობას შორის კავშირი აისახა მეტაფორებსა და ანდაზებში: ვიღაც შეიძლება „დაავადდეს“ ვიღაცით ან რაღაცით, ან ვიღაცამ შეიძლება „აზროვნების უნარი დაკარგოს“. ადამიანები, რომლებიც გადატვირთულნი არიან, რომლებიც ვერ ახერხებენ პრობლემის გადაჭრას, ან რომლებიც არასოდეს ისვენებენ, უფრო მგრძნობიარე არიან ავადმყოფობის მიმართ. ფსიქონეიროიმუნოლოგიის (PNI) სფეროში ჩატარებულმა კვლევამ, რომელიც ფოკუსირებულია ფსიქიკასა და იმუნურ სისტემას შორის კავშირზე, აჩვენა, რომ განსაკუთრებით შიშმა და იზოლაციამ შეიძლება მნიშვნელოვნად გააუარესოს იმუნური სისტემა. მეორეს მხრივ, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ავად გავხდეთ, თუ ფსიქიკურად გაწონასწორებულები ვართ, თავდაჯერებულები და სხვებს სიხარულისა და თვითშეფასების გრძნობით ვხვდებით. კარგი ბუნებრივი თავდაცვა - ფიზიკურად, გონებრივად და სულიერად - ნიშნავს ბალანსის შენარჩუნებას ღიაობის გრძნობას („რას ვუშვებ?“) და შეზღუდვების დაწესებას („რა რჩება გარეთ?“) შორის.